Weterynaria

Uchronić siebie przed chorobą

Bruceloza to choroba, która stanowi zagrożenie również dla ludzi mających kontakt ze zwierzętami. Jedną z zasad bezpieczeństwa, które przeciwdziałają zachorowaniu jest stosowanie dezynfekcji po wycieleniu

W skali kraju każdego roku stwierdza się kilkadziesiąt zachorowań na brucelozę u ludzi, najwięcej takich przypadków występuje wśród lekarzy weterynarii.

Bruceloza bydła (łac. Brucellosis) to choroba, która atakując bydło, powoduje duże straty gospodarcze. Od wielu już lat lekarze weterynarii zajmują się co roku pobieraniem krwi w kierunku tej choroby w okresie wiosennym. Atakuje również ludzi obsługujących zwierzęta: rolników, inseminatorów, lekarzy weterynarii, zootechników, pracowników przemysłu mięsnego i mleczarstwa.

Bruceloza to zoonoza wywołana przez pałeczkę grammujemną atakująca bydło, owce, kozy, świnie, gryzonie, psy, i zające. Chore zwierzęta, które stanowią zagrożenie dla ludzi są eliminowane z hodowli. Choroba ta przenosi się na ludzi poprzez wydaliny i wydzieliny: mleko (picie surowego mleka), krew, śluz, mocz, kał. Najczęściej dochodzi do zarażenia się ludzi w czasie akcji porodowej, poprzez płód, krew, łożysko, wody płodowe, śluz maciczny. W czasie zabiegu inseminacji śluz maciczny jest źródłem bakterii, które poprzez skórę rąk inseminatora drogą krwi roznoszą się do poszczególnych narządów, wywołując chorobę. Okres inkubacji wynosi od 14 dni do pół roku. Dlatego objawy zachorowania u człowieka nie zawsze powiązane są z konkretnymi zdarzeniami w gospodarstwie.

Występują 3 postacie choroby.

Postać ostra – to osłabienie organizmu, bóle głowy, mięśni , stawów, zapalenie jąder, gorączka, zapalenie opon mózgowych, rdzenia kręgowego, wątroby, i serca. Ta postać, występująca z wysoką gorączką oraz zakażeniem krwi, może powodować śmierć człowieka.

Postać podostra - to objawy podobne do wyżej wymienionych ale występujące w dłuższym okresie czasu.

Postać przewlekła - trwająca przez wiele lat, z objawami: bólów stawów, mięśni, kręgosłupa, zwyrodnieniami międzykręgowymi, bóle głowy, nerwice i bezsenność. U mężczyzn powoduje ostry ból jąder, ich obrzęk, i bezpłodność. U kobiet dochodzi do poronienia płodu i oziębłości płciowej.

Leczenie tej choroby polega na podawaniu antybiotyków, leków przeciwzapalnych, nasennych i psychotropowych. Przy występowaniu postaci przewlekłej leczenie trwa przez wiele lat, a efekty są niewielkie. Dochodzi jedynie do jej zaleczenia, ale nie do całkowitego wyleczenia. By walczyć z tą chorobą, trzeba bezwzględnie przestrzegać zasad dezynfekcji po porodzie. Należy zabezpieczyć poronione płody, przeprowadzić dezynfekcję stanowiska, rąk i ściółki i zgłosić się do swojego lekarza weterynarii, by zbadać poroniony płód i pobrać krew od roniącej krowy w celu badania laboratoryjnego. Przy poronieniach wody płodowe są mętne o brunatnoczekoladowej barwie. Błony płodowe są pokryte wybroczynami i zgrubiałe.

Przy rozprzestrzenianiu się tej choroby ogromną rolę odgrywa chory byk, u którego występuje obrzęk jąder. W czasie kopulacji dochodzi do rozniesienia choroby w krótkim czasie na całe stada. Przy wypasach na pastwisku, w czasie rui w innych stadach, byk przenosi chorobę na sąsiednie gospodarstwa. Choroba ta dotyczy również psów, które mogą w gospodarstwie stać się źródłem zakażenia dla ludzi i zwierząt. Wszelkie objawy związane z obrzękiem jąder u psa powinny być bezwzględnie zgłoszone lekarzowi weterynarii. W Bułgarii w 2007 roku stwierdzono kilkadziesiąt przypadków zachorowań na brucelozę u kóz. Widzimy zatem, że ta choroba jest wciąż groźna. Dlatego tak ważne są okresowe badania bydła, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby na kraje Unii Europejskiej i badania przed wysyłką zwierząt do innych krajów.

Józef Wszeborowski, lekarz weterynarii